Çocukluğum Anadolu’nun batısında; Balıkesir’de, İvrindi’de, Sındırgı’da geçti
Televizyonun, radyonun olmadığı zamanlardı.
Geceleri babalarımız kahveye gider, annelerimiz bir evde toplanırdı.
O evlerde hep seferberlik ve işgal zamanları anlatılırdı.
Kahvelerde yıllarca savaşmış gaziler olurdu.
Esaretten dönenler olurdu.
Oralarda da hep harp günleri, seferberlik günleri, işgal günleri anlatılırdı.
Ama her zaman bizi kurtarandan, GAZİ PAŞA’dan anlatılırdı.
Ben ATATÜRK’ü ilk defa o zaman tanıdım.
Sokaktaki oyunlarımızda hep İZMİR’DE DÜŞMANA İLK KURŞUNU ATAN HASAN TAHSİN’i oynardık.
Benim gibi Balıkesir’in İvrindi’nin, Sındırgı’nın ve bu çevrenin bütün çocukları, o yıllarda hep birer ŞEHİT HASAN TAHSİN’dik.
KAYMAKAM İBRAHİM ETHEM’dik,
PARTİ PEHLİVAN’dık,
Alnından vurularak şehit olan USTRUMCALI HALİL EFE ve hanımı şehit GÖRDESLİ MAKBULE HANIM idik.
Benim yaşımda olan ANADOLU’nun bütün çocukları hala Yunan’a ilk kurşunu atıp şehit olan HASAN TAHSİN’dirler.
İBRAHİM ETHEM BEY’dirler,
PARTİ PEHLİVAN’dırlar,
YÖRÜK ALİ EFE,
DEMİRCİ MEHMET EFE’
GİRESUNLU TOPAL OSMAN,
İPSİZ RECEP’dirler.
VE O GÜNLERDEN BU YANA BU MEMLEKETİN PEK ÇOK ÇOCUĞU YÜREKLERİNDE ATATÜRK’ÜN İZİNDE OLMAYA VE VATAN İÇİN GÖZÜNÜ KIRPMADAN ÖLÜMLERE YÜRÜMEYE YEMİNLİDİRLER.
Bu günler EYLÜL günleri, KURTULUŞ GÜNLERİDİR.
NE YAZIK Kİ KIYMETİNİ BİLEMEDİĞİMİZ GÜNLERDİR.
YÜCE GÜNLERDİR.
KUTLU OLSUN..