6 yaşında ki çocuk okula gittiğinde önce yaşamının ne kadar değerli olduğunu öğrenecek…
Ona o yaşta yaşamının değersiz olduğunu sürekli söyletirsek o zaman ülkemizin geleceği olmaz.
Çocuklar yaşamayı öğrenmeli…
Yaşamayı öğrenmeli ki önce kendisi ve ailesi için sonra ülkesi ve dünyası için faydalı olsun…
Faydalı olmayı öğrensin ki kimsenin canlı bombası olmasın…
Faydalı olmayı öğrensin ki kimsenin kulu olmasın…
Faydalı olmayı öğrensin ki hiçbir düşüncenin kölesi olmasın…
Faydalı olmayı öğrensin ki kendisinin efendisi olmanın zorluğunu kolaylığa çevirsin…
Faydalı olmayı öğrensin ki insan olmanın önemini kavrasın…
Çocuklar altı yaşında okula başladığında yaşamanın değerini öğrenmeli…
Çocuklar adalet duygusunu öğrenmeli…
Adalet duygusunu öğrenmeli ki erdemli olmanın, ahlaklı olmanın bilincinde olmanın farkına varsın…
Çocuklar adalet duygusunun bilincine vakıf olursa kopya çekmenin yanlış ve çalışan arkadaşının hakkını yemek olduğunu öğrenecek,
Kendini her daim öne çıkarmanın bencilliğinden kurtaracak, arkadaşlarıyla bir şey üretmenin mutluluğunu yaşarken paylaşmanın erdemliliğini öğrenecek…
Dünya her gün değişiyor.
Çocuk okumayı öğrenecek,
Çocuk düşünmeyi ve soru sormayı öğrenecek,
Çocuk çalışmayı öğrenecek,
Çocuk doğanın içinde doğanın zenginliğinin değerini öğrenecek,
Çocuk yaşamın önemini ogrenecek,
Çocuk paylaşmayı öğrenecek,
Çocuk duyguların önemini öğrenecek,
Cocuk sevgiyi öğrenecek,
Çocuk emeğin değerini öğrenecek..
Vatan sevgisinin laf ile değil çalışmakla üretmekle, paylaşmakla olacağını öğrenecek….
Doğruluk ve çalışkanlığı ezberden değil yaşayarak öğrenecek…
Kendisine saygı gösterilmesiyle saygıyı öğrenecek…
Merak etmeyin;
Çanakkale savaşında ve Istiklâl savaşımız da binlerce okumuş cocugumuz ile yine o yillarin doktor ve subay kadrosunun neredeyse tamaminin şehitliği ile bu vatanın kurtulduğunu bilelim. Medrese de okuyanlarin da o zor yıllar da vatanın değil efendilerinin peşinden ayrılmadığı bilelim ve onu da unutmayalım…
Düşünmesini bilmeyenin ne vatan sevgisi, ne din sevgisi, ne de komşu sevgisi olur.
Onun yaşamı onun iradesi içinde değildir. O sadece kuldur ve yönetmeni kimse onun mermisidir.
Çocuklarımız birey bilinciyle yetiştirilirse kimsenin kulu ve mermisi olmaz.
Cumhuriyet devletinin görevi analitik düşünebilen ve matematiği bilen ve yine çok okuyan ve kültürel eşitlik devrimini tamamlamış bireyler yetiştirmek olduğunu asla unutmayalım..
Ve ancak bu bireylerle devletin geleceğinin olacağını bilelim…
Bu çocuklarla millet ve devletin yaşadığını bilelim…
Çocuk daha okula ilk adımında kendi varlık nedeninin önemsiz olduğunu öğrenirse bu değerler manzumesi için emek vermeyi degil birilerinin mermisi olmanın kolaylığının tuzağına düşecektir.
Çocuk sevgiyle, emekle, bilgiyle ve üretmekle büyütülmeli…
Vatan bu duygu ve düşünceyle büyütülen çocuklarla varlığını güçlü bir şekilde sürdürür.
Çocuk ‘değeri’ni öğrenmeli…
Sevgi ve saygılarımla… Vecdi Yılmaz
